شاهین

حتما شما هم اگر از طرفداران کبوترپرانی هستید پرنده شکاری نسبتا کوچکتری رو در آسمان دیدید که با مهارت خاص  تیز و چابک کبوتر رو در هر جای آسمان تعقیب کرده و حتی تا پشت درهای گنجه و بالای بام  با سماجت تمام حاضر به پایان دادن شکار  کبوتر نیست، پرنده ای شبیه یک کمان در آسمان که در برخی نقاط ایران به عنوان قرقی کمانی ازش یاد می کنند، 

این پرنده شکاری چیزی نیست جز شاهین معمولی، جسورترین  و سریعترین جانداران این کره خاکی با سرعتی بالغ بر 400 کیلومتر در ساعت ، لحظات شکار این پرنده در آسمان بینظیر و واقعا لذت بخش است، حتما این ویدئو  تعقیب و گریز  شاهین  مشهور به قوش تیز پرواز و کبوتر رو روی یوتیوب تماشا کنید و در پخش آهسته فیلم ببینید چطور مثل یک جنگنده جت در آسمان مانور داده و به چپ و راست و بالا و پائین می  چرخد 

در برخی نقاط گرم و خشک کشور زیر شاخه این پرنده یعنی "بحری" برای شکار کبوتر دیده می شود، در حقیقت ما با جمعیتی از پرندگان شکاری در آسمان مواجه ایم که بهتر است آنها بشناسیم تا از کبوترپرانی خود لذت بیشتری ببریم، اکثر پرندگانی که برای شکار کبوتر اقدام می کنند بر حسب مناطق مختلف کشور عبارتند از شاهین معمولی و زیر شاخه های آن مثل بحری، طرلان، پیغو 

از قواعد شکار شاهین بدین شکل است که تا جائی که توان داشته باشه کبوتر را تعقیب کرده و در چند مرحله با قدرت پای بالائی که دارد به کبوتر چنگ می زند، در این حالت کبوتر زخمی شده و گاهی مشاهده می کنیم کبوتر زخمی به آشیانه بازگشته و یا در اثر شدت جراحات جائی می افتد، قدرت پای این پرنده حیرت انگیز است  به گونه ای که گاهی با یک ضربه حیوانات بزرگتر از خودش را از پای در می آورد.  برای حمله گاهی به صورت عمودی به سمت کبوتر به شکل گلوله ای با سرعت بالغ بر 200 مایل بر ساعت شیرجه می زند و در لحظه رسیده به هدف یکباره منفجر می شود. 

برای  آگاهی از سرعت پرواز شاهین این ویدئو را روی یوتیوب تماشا کنید و ببینید چطور همگام با اتومبیل آئودی که با سرعت 60 مایل  در ساعت ( 90 کیلومتر) در حرکت است این پرنده با وجود نیروی جاذبه زمین به دلیل ارتفاع کم  پرواز می کند، 

معرفی شاهین معمولی برگرفته از ویکی فارسی

شاهین در پارسی یعنی «شاهانه»، مانند آهنین که ریشه‌اش از آهن می‌آید. شکار کردن با شاهین با آنکه تاریخ اش به دوره پادشاهی آشور می‌رسد، بدون شک در دوره ساسانی ورزش شاهان بوده زیرا در دوره اسلامی گسترش یافت. شکار با شاهین پس از آن به اروپا گسترش پیدا کرد. نام شاهین می‌تواند از شکار کردن شاه با پرنده شکاری ریشه گرفته باشد. عقاب زرین نشان پرچم ایران باستان بوده‌است نقش شاهین بر درفش هخامنشی نشانه‌ای از پیروزی و نمادی از اهورامزدا در پرندگان می‌باشد. شاهین پرنده‌ای است فرخنده و خجسته و در توانایی و شکوه سرآمد پرندگان است این پرنده هوشیار و چالاک در بیشه زارها و مناطق کوهستانی دیده می‌شود و ایران هم نشیمنگاه این مرغ بوده و هست. نام بعضی از مکان‌ها از این پرنده‌گرفته شده است،. مانند: سنندج - سائین دژ، سیندخت -سائین دخت و سناباد نام قدیم مشهد و صایین قلعه[۳]

شاهین معمولی (گاه بَحری نیز نامیده می‌شود[۱][۲]) (نام علمی: Falco peregrinus) نوعی شاهین بزرگ و از پرندگان شکاری مقیم هر ۵ قارهٔ جهان است. سطح پشتی شاهین معمولی خاکستری مایل به سربی، سطح زیرین بدنش سفید با خطوط باریک سیاه و سرش سیاه‌رنگ است. شاهین دارای قرنیه‌ای سیاه رنگ و پرهایی طوسی رنگ است. زیر گلو وزیر شکمش دارای خالهای تیره است. نر این پرنده قدری کوچک‌تر از ماده است. شاهین دارای ۱۵ مهره‌های گردنی می‌باشد و می‌تواند گردن خود را ۱۸۰ درجه بچرخاند. او تنها بدلیل جایگیری چشمهایش دارای شعاع دید حدود ۲۲۰ درجه بدون گردش گردن هست. شاهین معمولی با سرعت ۳۸۹ کیلومتر در ساعت سریع‌ترین حیوان کره زمین است.[۳]

این شاهین جثه‌ای بزرگ به اندازهٔ کلاغ دارد. طول بدنش ۳۴ تا ۵۸ سانتی‌متر و طول بال‌های باز آن ۸۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر است.جمعیت شاهین معمولی در دهه‌های ۱۹۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی بر اثر استفاده از ددت به‌شدت کاهش یافته و این پرنده در معرض خطر انقراض قرار گرفت. اما با توقف مصرف د.د.ت و تکثیر در اسارت، نسل این پرنده در بسیاری از مناطق احیا شد. هم‌اکنون تقریباً در تمامی شهرهای ایالات متحده حداقل یک جفت شاهین معمولی حضور دارد، کشوری که جمعیت شاهین معمولی آن در دههٔ ۱۹۷۰ در آستانه انقراض قرار داشت. وجود ساختمان‌های بلند و پرندگان فراوان در شهرها موجب شده تا بسیاری از شاهین‌های معمولی به زندگی در محیط‌های شهری روی بیاورند.

وجود ساختمان‌های بلند و پرندگان فراوان در شهرها موجب شده تا بسیاری از شاهین‌های معمولی به زندگی در محیط‌های شهری روی بیاورند.[۵]همچنین شاهین و بحری گاه در بازداری (قوش‌بازی) استفاده می‌شوند.

بازداری، که در سال‌های اخیر به قوش‌بازی هم معروف است، فن نگهداری و پرورش و تربیت پرنده شکاری و شکار کردن با آن است. شواهدی از پرورش دادن و شکار با پرندگان شکاری در تمدن‌ها و فرهنگ‌های جهان موجود است. بیشتر گمان می‌رود که این فن در بین‌النهرین آغاز شده است گرچه به نظر می‌رسد مردمان صحرانشین آسیا نیز از گذشته‌های دور با این فن آشنا بوده‌اند. بازداری و شکار با پرندگان شکاری در ایران باستان رایج بوده است. پس از اسلام به ویژه در دوره صفوی ورزش ویژه شاهان و امیران شمرده می‌شد.

در زبان فارسی کتاب‌هایی در باره این فن در دست است که به «بازنامه» معروف است. بازنامه ناصری که در دوره ناصرالدین شاه قاجار نوشته شده است از این جمله است. نگارش بازنامه‌های متعدد از روزگاران باستان تاکنون از اهمیت حرفهٔ بازداری، نقش اقتصادی آن و دلبستگی مردمان به این نوع شکار در بسیاری از ممالک خاور و باختر، به ویژه چین و هندوستان و ماوراءالنهر و ایران و بین‌النهرین و مصر و یونان، حکایت دارد. شمار بازنامه‌های فارسی و عربی که در فهرست‌ها و منابع گوناگون از آن‌ها نام برده شده و بسیاری از آنها نیز بر جا مانده‌اند، از یکصد می‌گذرد.

۱۷ تا ۱۹ زیرگونه از شاهین معمولی شناسایی شده‌است و اختلاف نظر زیادی بین متخصصان در مورد وضعیت بحری (Falco pelegrinoides) وجود دارد، برخی آن را زیرگونهٔ شاهین معمولی و برخی دیگر وی را یک گونهٔ مستقل می‌دانند.