فرهنگ کبوترداری

یکی از نکات مهم نگهداری کبوتر و سایر حیوانات خانگی آشنائی با فرهنگ نگهداری و احترام به حقوق این موجودات است. مسائلی مانند داشتن دانش و امکانات اولیه نگهداری، ایجاد محیطی مناسب و آرام به دور از ایجاد مزاحمت برای اطرافیان و همسایه ها. برای پرورش کبوتر و لذت بردن از آن داشتن حداقل امکانات حیاتی که شامل خوراک، محیط و بهداشت از واجبات است.

شاید هیچ موضوعی مهتر از این نباشد که شخص دوستدار حیوانات باید در گام نخست به حقوق حیوانات احترام بگذارد و برای طبیعت جایگاه متعالی را قائل باشد. همیشه در یک جامعه توسعه یافته یکی از دلائل شکل گیری دموکراسی و از ارکان مهم آن محترم شمردن طبیعت توسط تک تک افراد جامعه است. و بعبارتی می توان آن را از زمینه های آمادگی شهروندان برای زندگی در یک اجتماع آزاد و دموکرات دانست. 

انسان پیش از همه پیشرفتها و وابستگیهایش به صنعت و تکنولوژی با طبیعت پیرامونش رابطه ای تنگاتنگ دارد و نیازمند است برای داشتن یک زندگی همراه با آرامش در کنار آسایش شکل گرفته از پیشرفتهای علمی در حفظ طبیعت و حیات دیگر موجودات زنده کوشا باشد و به حقوق طبیعی انها احترام بگذارد. تا آیندگان نیز به همین منوال از زندگی در این طبیعت زیبا در کنار دیگر موجودات زنده احساس آرامش بکنند و از زندگی لذت ببرند. زندگی و آینده ما روی این کره خاکی رابطه مسقیمی دارد با بقاء و حفظ دیگر موجودات زنده.

به همین خاطر به یک کبوتردار در درجه اول واجب است که به عنوان یک دوستدار و عاشق این پرنده آسمانی برای حق و حقوق اولیه کبوترانش احترام خاصی قائل باشد. شاید هنوز این موضوع به عنوان یک فرهنگ به درستی در میان جامعه کبوترداران ایرانی شکل نگرفته و متاسفانه علاوه بر اینکه کبوترباز یا کفترباز در جامعه به قشری خاص نسبت داده می شود که در دید مردم افرادی هستند لاابالی و معتاد که از صبح تا شام روی بام در حال ایجاد مزاحمت و چشمچرانی وقت می گذرانند. بسیاری از کبوتربازهای جامعه ما را نمی توان دوستدار و عاشق واقعی این پرنده دانست. نکته بسیار مهمی که همیشه باعث آزارم بوده مشاهده کبوترانی ست که با نقض عضو سعی شده تا برای صاحبان بی انصافشان نشان گذاری شوند، اعمال ناشایستی مانند قطع انگشتان این پرنده بی دفاع و یا بریدن بینی و چیدن ناخنها. در حقیقت انجام چنین کارهائی برای یک عاشق واقعی به دور از شئونات انسانی ست. 

به یاد دارم زمانی که سن کمی داشتم وقتی که در محله کوچکمان بین دو کبوترباز به خاطر کبوتری دعوا می شد پیر بزرگتری که آنها را جدا می کرد هر دو را عشقباز خطاب کرده و اصرار داشت که دو عشقباز با هم دعوا و مشاجره نمی کنند. 

هنوز دلیل چنین موضوعی برایم روشن نیست اگر واقعا عاشق اند چرا به این عشق بدین شکل آسیب وارد می کنند. به عنوان مثال تمام ناخنهای حیوان زبان بسته را طوری جدا می کنند تا دیگر پرنده بیچاره قادر به جفتگیری نباشد و برای جلوگیر از انتقال نسل کبوترانشان و افتادن آن به دست دیگران دست به چنین اعمال سخیفی می زنند. چه دلیلی دارد که به عنوان مثال کبوتر بلند پرواز به اصطلاح استثنائی را مانند مرغ در کنج خانه نگه دارند و انتقال ژن آن به دست کبوتربازان دیگر جلوگیری کنند. شاید یکی از دلائل عقب ماندگی و عدم پیشرفت شیوه کبوترپرانی در ایران همین بخل و تنگ نظری بسیاری از کبوتربازان کشورمان باشد که به تصور خودشان کبوتر آنچنانی را در منزلشان نگهداری می کنند و حاضر به انتقال نسل کبوترانشان به دیگران نیستند. شاید این عزیزان هرگز کبوتر خوب ندیده اند و یا از دنیای کبوترپرانی و اخبار و دانش این فن ناآگاهند که اینطور کبوتر بیگناه را اسیر می کنند و یا با نقص عضو قصد دارند تا امضاء خودشان را پای کبوتر بگذارند در حالی که این دست طبیعت است که چنین زیبائی را خلق می کند. چنین موضوعاتی تنها جفا در حق این پرنده آسمانی ست. موضوعی که برای عده ای تبدیل به ملاکی برای خرید و نگهداری کبوتر خوب شده است. 

نماد واقعی عشقبازی احترام به حقوق اولیه و احتیاجات حیاتی معشوق است. برای پیشرفت در این فن و حتی در تمامی امور زندگی و حرکت به سوی یک جامعه آزاد ما نیازمندیم تا به حقوق حیوانات و به طبیعت احترام بگذاریم. 

امیدوارم این عزیزان هم روزی از هاله غروری که به دور خودشان ایجاد کرده اند خارج شوند و واقعا به این پرنده عشق بورزند. برای ثبت رکورد و معرفی کبوتر خوب با امضاء یک کبوترپران واقعی می شود یک کلوب ایجاد کرد و به سبک و سیاق مدرن به این عشق پرداخت. مانند بسیاری از کلوبهای کشورهای غربی که حتی می توان در میان عشقبازان آنها نام افرادی مانند آقای علیرضا ماهوتیان را به عنوان یکی از افراد دارای رکورد مشاهده کرد. شخصی که اکنون بسیاری از کبوترپرانان کشورهای مختلف گونه ای از کبوتر را به نام او می شناسند که البته پرداختن به ایشان و کبوترهایشان فرصتی دیگری را می طلبد.

متاسفانه ما هنوز در ابتدای این راه هستیم و با توجه به نداشتن مرجع درست و مستند و وجود افراد سودجو تا مدتها باید شاهد چنین وضعیتی باشیم. اما زیر پا گذاشتن و آسیب رساندن به این پرنده توجیه ناپذیر است.

به امید روزهای خوب، زمانی که دیگر حتی هیچ کس دست به اسلحه نبرد.

میزان مدنیت هر جامعه ای را از رفتار مردم آن جامعه با حیوانات می توان تشخیص داد ..

مهاتما گاندی ©